Çocuklarımızın -pek tabii bizim-hayatları(mız)ndaki zorluklar gündem olmaya devam ettikçe yeni baş etme yöntemleri geliştirmeye, dünyayı daha geçişken ve ‘göze alınabilir’ kılmaya gayret ediyoruz. Bizler için zorlukların tanımı da elbette çocuklarımızdan bir hayli karmaşık ve döngüsel. Bu karmaşalar içerisinde gelip giderken de çoğunlukla ‘öteki’nin sorunları ya da zorlukları bizlere anlamsız, sıradan ve daha da ileriye gidecek olursak ‘bayağı’ gelebiliyor… Yetişkinler arası bu kısmi ‘haksız’lıkları tolere edilebilir, yeniden inşası mümkün olan dolayısıyla görece bağışlanabilir şeyler olarak görüyorum. Peki zorlukları algılama şeklimiz ve onlara bu ‘zor’ durumları yansıtma biçimimiz nasıl gelişiyor? Yetişkinler arası makul ve baş edilebilir olan durumları çocuklarımızla yaşadığımızda bu durum onlar tarafından nasıl algılanıyor?

Çoğunlukla çocuklarımızın yaşadığı zorlukları anlamaya çalışırken örseleyici, istemeden küçümseyen ve sorunlarını görmezden gelen bir tutum içerisinde olabiliyoruz. Yetişkin açmazlarımız onların sorunlarını hafif, gündeme alınmayacak şeyler olarak gösterebiliyor bize bazen… Ancak bizler için gündemde olmayanın onların hayatının tam merkezinde olduğunu/olabileceğini düşündük mü hiç? Çocuklarımız yaşadıkları zorluklar hakkında konuşmaya ve ‘anlaşıl’maya ihtiyaç duyarlar, evet tıpkı bizler gibi! Ve yaş ayrımına gerek yoktur bu ihtiyaçları duymak için… Çocuklar gölgelerinde ‘duygusal’ serinleyecekleri ağaçlar isterler hayatlarında, evet tıpkı biz yetişkinler gibi! Onlarla hayatın içinde başka insanların yaşadıkları zorluklar hakkında konuşmalıyız. Gündelik hayatın resmini çizerken gerçeklerden daha fazla bahsetmeliyiz. Bir simitçi olmanın, bisiklete binmeyi öğrenmenin ve bize basit de gelse bir matematik sorusunu kavramanın zorluklarından söz etmeliyiz.

Unutmayalım çocuklarımız sorunlarını çoğunlukla özdeşleşerek çözerler. Akranlarıyla, ebeveynleriyle, yakınlarıyla, idolleriyle özdeşlerek… Sorunlarının ortak olduklarını bildiklerinde müthiş rahatlar ve dünyanın imajine ettiklerinden fazlası olduğuna ve sorunlarının gerçek olduğuna inanırlar. Zorluklardan söz edelim onlara, çocuklarımızın zorluklarını küçümsemeyelim ve ‘duygusal gölgeler’imizi eksik etmeyelim üzerlerinden…

Psk. Eda Pınar